piątek, 19 września 2014

5 sposobów na uśmiech w kuchni

blog parentingowy

Nie jest tajemnicą, że nie lubię gotować.

Zamiast siedzieć pół dnia przy garach wolałabym ot choćby pobiegać, książkę przeczytać czy pójść do SPA :)
Ale co zrobić, jak ma się w domu dzieci, to gotować trzeba. Zwłaszcza, jak ma się ambicje aby jadły zdrowo, bez cukru i przeróżnych ulepszaczy.
Dlatego gotuję, czasami wbrew sobie. Gotuję i mimo, że tego nie lubię, zawsze w kuchni się uśmiecham. Dlaczego?


Dlatego, że mam małego pomocnika. Jest on zawsze zwarty i gotowy, żeby pomóc mamie pięknie poprzeszkadzać. No cóż, niestety jego pomoc właśnie tak się kończy. Ale widok tego małego wiercipięty w kolorowym fartuszku zawsze sprawia, że mam uśmiech na twarzy.

gotowanie z dziećmi

Dlatego, że mam pięknie spersonalizowaną lodówkę. Co więcej dzieciaki dbają o aktualizacje, więc zanim się opatrzy już wygląda inaczej. Sami powiedzcie, czy patrząc na nią można być smutnym?

blog lifestalowy

Dlatego, że w kuchni roztacza się zapach przepysznej kawy. Tej ulubionej, z ulubionego ekspresu, w ulubionym kubku. Ten właśnie kubek podarowała mi córka. Zobaczywszy, że nagminnie go jej podkradam powiedziała "Mamusiu, jak tak lubisz ten kubek to niech będzie Twój". Od tego czasu na widok tego kubka na twarzy pojawia mi się wielki banan.

aromatyczna kawa

Dlatego, że mój blender ma kolorowe końcówki. Taki drobiazg, szczegół wręcz a cieszy. Zwłaszcza, że używam go nagminnie. Wyciągam to pudełeczko, zaglądam do środka i od razu nasuwa mi się pytanie - Jaki kolor dziś wybierzesz? Mimo, że przecież każda końcówka ma inne zastosowanie.

pozytywnie kolorowo

Dlatego, że codziennie oglądam porozrzucane w kuchni foremki z Ikea. Nie ma dnia, żeby mały pomocnik nie zechciał ich poprzekładać, powycinać choćby ciastolinę.  I choć robi przy tym masę bałaganu, to ja się uśmiecham. Uśmiecham do foremek, które są urocze, uśmiecham do zapału wkładanego w zabawę i uśmiecham do ciasteczek, które dzięki temu często jadamy.

o dzieciach

A Wy jakie macie sposoby na uśmiech?

Follow my blog with Bloglovin

14 komentarzy:

  1. przesympatyczny wpis :) humor mi się od razu poprawił , dziękuję ♥

    OdpowiedzUsuń
  2. Wasza rodzinka jest bardzo pozytywna, dzieciaki wiecznie uśmiechnięte. Mam nadzieję, że w przyszłości też będę miała podobną.
    lubię gotować choć nie jestem w tym mistrzem.

    OdpowiedzUsuń
  3. Ale uciecha dla Malucha z tych foremek :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Uśmiech w kuchni? wtedy jak widzę wylizane talerze...

    OdpowiedzUsuń
  5. mam te foremki i też się cieszę na ich widok ;) super post :) muszę pomyśleć o spersonalizowaniu lodówki :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja się cieszę jak już wchodzę do kuchni :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Ja też nie lubię gotować i wchodzę do kuchni jak już na prawdę muszę .. A o obrazkach na lodówce marze od dawna . tylko czekam aż moje dziecko cokolwiek stworzy ;) Pozdrawiam K.

    OdpowiedzUsuń
  8. Na widok porannej kawy też się uśmiecham. I wtedy gdy domownicy wcinają to, co im przygotuję...

    OdpowiedzUsuń
  9. Ale śliczny ten kubek. Też bym się w nim zakochała.
    P.

    OdpowiedzUsuń
  10. a ja sie usmiechnelam czytajac ten wpis :)
    na pomocnika w kuchni musze poczekac, Laura jeszcze troche za mała :)
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  11. No jak ma się takiego pomocnika to gotowanie na pewno jest przyjemnością. :)
    Zapach kawy również uwielbiam. Mnie on rozluźnia.

    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Dla mnie kuchnia juz sama w sobie to sam uśmiech. Wczoraj np 5 godzin lepiąc pierogi na zapas XD

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za wszystkie komentarze, jest mi bardzo miło.

Bardzo Was proszę jednak o nie umieszczanie w treści komentarza jakichkolwiek linków reklamowych. Wszystkie podlinkowane komentarze zostaną usunięte (chyba, że link dotyczyć będzie merytorycznie komentowanego wpisu).
Dziękuję za wyrozumiałość.