Podobno każde dziecko rodzi się inteligentne. Inteligentne swoją kreatywnością.
Z chleba "pieska wygryzie", z kaszki "błotko zrobi" z kiełbaski "daszek ułoży". Zjadając makaron wyprasuje wymyślonym żelazkiem wszystkie zawijaski. Z gotowanego jajka zostawi żółte kulki do kulania po stole. W herbatnikach za to dziurki zrobi, będą jadalne okulary.
Ma gdzieś wszystkie normy, nakazy i zakazy.
A do tego ciągle marzy....
- Wiesz, mam taki świetny pomysł.
- No jaki?
- A gdyby tak cały świat był z czekolady?
- To co wszystko byś zjadł?
- Tak, i domy i trawę i ludzi... wszystko
- To gdzie byś mieszkał jak byś tak ten świat pożarł?
- Hmmm, to może wtedy powstałby świat z herbatnika, co?
Myszor świetne pomysły ma zawsze i co najmniej kilka razy dziennie nam to z rozbrajającym uśmiechem oznajmia.
A ja się cieszę i smucę jednocześnie.
Co będzie jak pójdzie do szkoły?
Zniszczą to, stłamszą, każą stać w szeregu. Moje dziecko stanie się częścią społeczeństwa. Straci tą cudowną dziecięcą inteligencję na rzecz wtłaczanej mu wiedzy.
Rozpocznie trening pamięci i jego cudowna chęć odkrywania wszechświata na własną rękę gdzieś się zgubi.
I tak jak większość z nas na starość zupełnie zgłupieje.
Follow my blog with Bloglovin
