Obyśmy zdrowi byli

Czy trzeba mieć zdrowie, żeby pozwolić sobie na chorowanie?
Wygląda na to, że tak i przekonuję się o tym z każdą wizytą w przychodni lub u specjalisty.

Wiadomo, każdy jakieś "dysfunkcje" ma i w naszej rodzinie również ich nie brakuje. Chcąc sobie oszczędzić czasu, nerwów i energii często, gęsto korzystamy z wizyt prywatnych.
Ale na pieniądzach nie śpimy, więc kontakt z NFZ mamy również nader często.


I właśnie tak się przydarzyło, że dzisiaj musieliśmy skorzystać.
W związku z tym  nasunęła mi się garść takich oto myśli nieuczesanych:

1. Telefon w środę, proponowany termin wizyty to poniedziałek. Wprost nie do uwierzenia. Okazało się, że jednak można wcześniej, ale bez nerwów i wykłócania się nie obyło. Trzeba mieć zdrowie raz.

2. Wizyta umówiona na 8.30, przyjęci o 9.10. Trzeba mieć zdrowie dwa.

3. W poczekalni klocki są, ale miejsca do ich układania już nie (nie licząc zimnej podłogi). Pozwolić, czy zabronić układania? Trzeba mieć zdrowie trzy

4. Ludzie nie tylko chorują, ale też chodzą do pracy, szkoły, przedszkola. Nie wszystkie choroby nas unieruchomiają. A żeby się leczyć trzeba wolne wziąć. Przychodnia pracuje 8-15. Trzeba mieć zdrowie cztery.

5. Porównanie poniesionych miesiąc w miesiąc obowiązkowych kosztów do jakości wypada marnie. Trzeba mieć zdrowie pięć. W chwilach słabości staram się po prostu być ignorantką.

6. Czas oczekiwania do specjalisty - miesiące. No tyle zdrowia już nie mam. Resztkę zużyłam na dopilnowanie, żeby Myszor nie "rozniósł" lekarzowi gabinetu. Poddaję się i idziemy prywatnie..